موسیقی و فقط موسیقی

دوستی می گفت روز تو شهرشون 48 ساعته ولی من می گم تو شهرما 96 تاس.24 ساعتشو می خوابی،24 تاشو کتابو روزنامه و بیانه و تکذیب و تهدید و ...می خونی ،24 ساعت فارسی وان نیگا می کنی بازم 24 تا می مونه که نمی دونی چیکارش کنی.الحمدلله همه م که بازنشسته ایم.واقعا آدم از وجود خودش خسته می شه.تازه تو شرایطی که همه چی سیاسی شده.هرکاریم که می کنی نمی تونی از زیر این موجود بی پدر و مادر خلاص بشی.یه جورایی همه تحلیل گر شدن،از راننده ی تاکسی و نانوا و بقال گرفته تا کارمند ادارات مختلف.راستش دیگه داره حالم از سیاست بهم می خوره، همه ش سرخوردگی همش تو ذوقی ،کاش یکی بیاد همه رو ریست فاکتوری ستینگ کنه و این چیزا از حافظه شون بپره.نمی خوام پا توی کفش جامعه شناسا و رروانشناسا بکنم ولی به نظرم اگه مردم به فکر خودشون نباشن تو آینده ی نزدیک خیلی ها به مرض های روانی مختلف گرفتار می شن.مثلا امروز سوار یه تاکسی شدم، راننده زیر لب یه چیزایی می گفت و بعدش می خندید، نمی دونم شاید واسه خودش جوک تعریف می کرد، بعد یه دفعه به چشام خیره می شد و ابروهاشو بالا پایین می انداخت و دوباره به کارش ادامه می داد.تو یه تیکه اونقدر خندید که نزدیک بود بزنه به بلوار.البته منظورم این نیس که برای جلوگیری از افردگی واسه خودتون جوک تعریف کنین،بلکه می گم مواظب باشین این شکلی نشین.

به نظرم چیزی که تو این شرایط خیلی می چسبه موسیقیه،اونم به شرطی که غمگین نباشه،ما به اندازه ی کافی بدبختی و گرفتاری داریم،دیگه لازم نیس روزی دیویست بار داریوش یادمون بندازه که چقدر بیچاره ایم.بسه بابا ما یه کم شادی می خوایم.خدا رو شکر که تو این مملکت هیچیم کپی رایت نداره،می تونی تمام آثار استاد شجریانو از این آقا اسماعیل خودمون ،با پنج شیش تومن بخری.بنده شخصا تمام آثار تولید شده در مارکت اروپا و آمریکا رو،روی یه سی دی رایت کردم و در تعداد کثیر در اختیار جمع کثیری از آشنایان قرار دادم تا برن باهاش حال کنن.خدا mp3 رو واسه همین روزا خلق کرده دیگه.به نیابت از جامعه ی هنرمندان ایرانی و خارجی حضور اون دوستایی هم که عذاب وجدان دارن و بازم کپی رایت رو نقض می کنن هم می کنن عرض کنم تا اطلاع ثانوی شماها از هفت دولت آزادید.پس برید 24 ساعت باقیمونده رو با موسیقی پر کنید.یه مزیت دیگه هم که کشور ما داره اینه که آهنگ خواننده هنوز تو مارکت نیومده اینجا بچه ها باهاش هد میزنن.خلاصه گور بابای سیاست،برید یه کم هد بزنید ولی حواستون باشه تاجایی پیش برید که تبدیل به حرکات موزون نشه.